شفا مگ

بیماری پارکینسون چه نوع بیماری است

پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که می تواند پیشرونده باشد که باعث تاثیر بر روی ماده شیمیایی در مغز به نام دوپامین باعث مشکلات در عضلات بدن می شود.این بیماری باعث حرکات غیر ارادی در بیماران می شود که می تواند بر روی سایر قسمت های بدن نیز تاثیر بگذارد. این بیماری نادری است که تعداد محدودی از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.

بیماری پارکینسون چه نوع بیماری است

بیماری پارکینسون چیست

علت ابتلا به بیماری پارکینسون

عوامل پر خطر

علائم بیماری پارکینسون

نحوه تشخیص پارینسون

چه کار کنیم دچار پارکینسون نشویم

پارکینسون چگونه درمان می شود

بیماری پارکینسون چیست

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که بر حرکت افراد تاثیر میگذارد و ممکن است علائم به تدریج شروع می شود که شایع ترین آن لرزش در یک عضو در بدن مانند انگشت یا یک دست می باشد.بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها ممکن است علائم را به میزان خوبی کاهش دهد.

علت ابتلا به بیماری پارکینسون چیست

سلول های عصبی در مغز برای حرکت عضلات از ماده ای به نام دوپامین استفاده می کند و در صورت ابتلا به پارکینسون، سلول های مغز که تولید دوپامین می کنند به تدریج از بین می روند. به همین دلیل کنترل عضلات دشوار می شود که این مشکل به تدریج بیشتر می شود.
این بیماری به طور معمول در سنین بالای 50 سال شایع است و یکی از شایعترین مشکلات دستگاه عصبی در افراد مسن می باشد. با توجه به تحقیقات انجام شده پارکینسون در مردان بیشتر از زنان شایع است و همچنین در برخی موارد ممکن است این بیماری ارثی باشد. البته به طور قطع نمی تواند مشخص کرد که علت این بیماری چیست اما این موراد در اساس تحقیقات انجام شده ممکن است از علت های این بیماری باشند.

همچنین برخی محققان دریافته اند که عوامل محیطی مانند سموم دفع آفات و علف کش ها در کشاورزی و آلودگی های صنعتی ممکن است در افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون موثر باشد.

چه عواملی خطر ابتلا به پارکینسون را بیشتر می کند

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را بیشتر کنند، سن، قرار گرفتن در معرض سموم، سابقه خانوادگی می تواند خطر ابتلا به پارکینسون را در افراد بیشتر کند.
افراد جوان به ندرت به پارکینسون مبتلا می شوند، این بیماری به طور معمول از میانسالی یا پیری شروع می شود و خطر آن با افزایش سن بیشتر می شود. اگر در خانواده فردی به پارکینسون دچار شده باشد، احتمال ابتلا را افزایش می دهد.

بیماری پارکینسون چه علائمی دارد

یکی از شایعترین علائم بیماری پارکینسون در مراحله اولیه رزش است که اغلب در نقاط بسیار محدود همچون یک انگشت یا یک دست شروع می شود، اما با گذشت زمان این مشکل در کل دست پخش می شود و ممکن است لب، پا، زبان نیز درگیر لرزش شوند.

علائم پارکینسون شامل:

  • کندی حرکت
  • بی حرکتی
  • مشکلات گوارشی
  • یبوست
  • افسردگی
  • کاهش فشار خون
  • ناراحتی در ناحیه پا

علائم دیگری نیز ممکن است در اثر مشکلاتی که سلول ها ی مغزی و اعصاب با کنترل عضلات دارند، ایجاد شوند. این علائم عبارت اند از :

  • کاهش حالات در چهره از جمله لبخند یا اخم. کاهش پلک زدن.
  • دشواری در انجام حرکات ظریف مانند بستن بند کفش و یا بستن دکمه های پیراهن.
  • دشواری در نوشتن با دست (دست خط فرد ریز تر خواهد شد).
  • دشواری در ایجاد تعادل و حفظ حالت مناسب بدن و همچنین افزایش احتمال زمین خوردن.
  • حرف زدن فرد ممکن است کند و خسته کننده و یکنواخت شود.
  • بلعیدن می تواند برای فرد دشوار شده و بزاق در دهان تجمع یابد.
  • خستگی و احساس درد.
  • درد کف پا

بیماری پارکینسون چگونه تشخیص داده می شود

برای تشخیص بیماری پارکینسون، پزشک با بررسی تاریخچه پزشکی، علائم، معاینه بالینی و عصبی بیماری پارکینسون را تشخیص می هد. البته هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد، اما پزشک ممکن است برخی آزمایشات و تست ها مانند آزمایش خون، تصویر بردای، مانند سونوگرافی از مغز، MRI را درخواست کند.

 

پارکینسون چه عوارض جانبی دارد

افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون می شوند، ممکن است دچار عوارضی همچون مشکلات شناختی، مشکل بلع، مشکلات مثانه، تغییرات فشار خون، اختلال بویایی و یبوست شود.

زوال عقل: بعضی از افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است دچار مشکلات شناختی یا زوال عقل شود، این مورد بیشتر در مراحل بعدی پارکینسون رخ می دهد.

افسردگی: افسردگی در مراحل اولیه بیماری ممکن است فرد به آن دچار شود و در صورتی که تحت درمان قرار گیرد، بهتر میتواند با مشکلات و علائم پارکینسون کنار بیایند. در برخی افراد مشاهده شده در مراحل اولیه دچار ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنند.

مشکل در بلع: با پیشرفت بیماری، ممکن است در بلع دچار مشکل شوند. در برخی از افراد ممکن است به علت کند شدن بلع، باعث افزایش بزاق در دهان و ریختن آب دهان از دهان شود. افرادی که در مرحله پیشرفته پارکینسون قرار دارند ممکن است روی عضلات دهان آنها نیز تاثیر بگذارد و باعث مشکل در جویدن شود.

مشکلات خواب: افرادی مبتلا به پارکینسون در اغلب موارد دچار مشکل در خواب می شوند که این شامل بیدار شدن مکرر از خواب، بیدار شدن زود هنگام می باشد. البته برخی داروها که توسط پزشک تجویز می شود می تواند به مشکلات خواب کمک کند.

مشکلات مثانه: پارکینسون از جمله بیماری هایی است که می تواند باعث مشکلات مثانه مانند عدم کنترل ادرار یا اختلال در ادرار شود.

تغییرات فشار خون: افرادی که مبتلا به پارکینسون هستند ممکن است دچار افت ناگهانی فشار خون شوند، به طوری که در هنگام ایستادن احساس سبکی سر یا سرگیجه شوند.

خستگی : خستگی یکی از دیگر عوارض های پارکینسون است و فرد مبتلا ممکن است در اواخر روز انرژی خود را از دست بدهد.

چه کار کنیم دچار پارکینسون نشویم

با توجه به اینکه علت اصلی پارکینسون ناشناخته است، اما روش هایی ممکن است به جلوگیری و پیشگیری از این بیماری کمک کند. در برخی تحقیقات مشخص شده که ورزش منظم هوازی می تواند احتمال ابتلا به پارکینسون را کاهش دهد.
جالب است بدانید که در برخی تحقیقات نشان داده شده افرادی که کافئین مصرف می کنند نصبت به افرادی که کافئین مصرف نمی کنند بیشتر در خطر ابتلا به پارکینسون هستند.

مصرف مقدار کافی ویتامین های B که در میوه جات و سبزیجات وجود دارد می تواند کمک به کاهش خطر ابتلا به پارکینسون می شود.

مصرف بیش از حد آهن و منگنیز می تواند خطر ابتلا به پارکینسون را بیشتر کند. پس در برنامه غذایی خود مصرف آهن و منگنز را به تعادل برسانید. افزایش مقدار منگنز در بدن می تواند مقدار سروتونین و دوپامین را در بدن کاهش دهد و همچنین میزان زیاد منگنز می تواند در افراد باعث اختلالات در رفتار می شود.

پارکینسون چگونه درمان می شود

پارکینسون درمان ندارد و فقط درمان ها به منظور کنترل علائم صورت می گیرد و با توجه به مرحله پیشرفت بیماری نوع درمان توسط پزشک تجویز می شود.

درمان دارویی

اکثر بیماران برای کنترل علائم تحت درمان دارو قرار می گیرند و این داروها با تحریک سلول های باقیمانده موجود برای ایجاد دوپامین بیشتر یا مهار برخی از استیل کولین تولید شده کار می کند.

داروهایی که برای کنترل علائم تجویز می شود شامل:

  • لوودوپا
  • آگونیست های دوپامین
  • مهار کننده ای Comt
  • سلژیلین
  • داروهای آنتی کولینرژیک
  • آمانتادین

عمل جراحی

برای بسیاری از بیماران مبتلا به پارکینسون، داروها برای حفظ کیفیت خوب زندگی مؤثر هستند. با پیشرفت این اختلال، برخی از بیماران در پاسخ خود به درمان دچار تغییر و تحول می شوند، معروف به "نوسانات حرکتی" است. جراحان مغز و اعصاب با کار بر روی ساختارهای عمیق مغز که در کنترل حرکت – تالاموس ، گلوبوس پالیدوس و هسته زیر تالاموس – حرکات غیر ارادی شرایط مانند پارکینسون را تسکین می دهند

پالیدوتومی

این روش ممکن است برای بیماران مبتلا به پارکینسون تهاجمی یا برای کسانی که به داروها پاسخ نمی دهند، توصیه شود.پالیدوتومی با قرار دادن یک کاوشگر سیم در گلوبوس پالیدوس – یک ناحیه بسیار کوچک از مغز، اندازه گیری در حدود یک چهارم اینچ ، در کنترل حرکت افراد انجام می شود.

تالاموتومی

تالاموتومی از جریانهای فرکانس رادیویی برای از بین بردن بخش کوچک اما خاصی در تالاموس استفاده می کند. در تعداد کمی از بیماران که به علت لرزش دست ها قادر به انجام فعالیت های روزانه نیستند، به کار می رود .تالاموتومی به علائم دیگر پارکینسون کمک نمی کند و در بیماران مبتلا به لرزش بیشتر از مبتلایان به پارکینسون نیز می تواند مفید باشد.

تحریک مغز عمیق (DBS)

DBS جایگزینی ایمن تر برای پالیدوتومی و تالاموتومی ارائه می دهد. از الکترودهای کوچکی که برای تأمین نیروی الکتریکی به هسته زیر تالاموس یا گلوبوس پالیدوس، بخشهای عمیق مغز درگیر در عملکرد حرکتی کاشته شده اند، استفاده می کند.این شکل از تحریک به تعادل پیام های کنترل در مغز کمک می کند و در نتیجه لرزش را سرکوب می کند. DBS هسته ساب تالامیک یا گلوبوس پالیدوس ممکن است در درمان کلیه علائم حرکتی اولیه پارکینسون مؤثر باشد و ممکن است کاهش قابل توجهی در دوزهای دارویی ایجاد کند

سلب مسئولیت مطالب و مقالات مجله شفا جنبه اطلاع رسانی و آموزش دارد. این مطالب توصیه پزشکی تلقی نمی شود و نباید مطالب را جایگزین مراجعه به پزشک کرد و برای استفاده از آنها لازم است با پزشک مربوطه مشورت کنید.