شفا مگ

علت عرق كردن بعد از خوردن غذا

علت عرق کردن بعد از خوردن غذا یا هنگام خوردن غذا می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد و بیشتر آنها بدون نیاز به درمان می توانند علائم خود را کاهش دهند

علت عرق كردن بعد از خوردن غذا

تعریق چشایی عرقی است که در زمان غذا خوردن، صحبت کردن یا فکر کردن در مورد غذا روی پیشانی، پوست سر، گردن و لب ایجاد می شود. برای بسیاری از افراد تعریق به دلیل خوردن غذای گرم و تند اتفاق می افتد و با این وجود برای دیگران بعد از غذا خوردن هر نوع ماده غذایی اتفاق می افتد.

در این موارد که خوردن هر ماده غذایی باعث تعریق می شود، به احتمال زیاد به دلیل آسیب عصبی در غده پاروتید غده موجود در گونه است که بزاق تولید می کند. وقتی این اتفاق می افتد، این غده تمایل به عرق کردن در یک طرف صورت دارد و به آن سندرم فری گویند.

در برخی موارد نادر، افراد مبتلا به دیابت ممکن است تعریق در دو طرف صورت را تجربه کنند. در ادامه تعریق چشایی را با تعریق عادی مقایسه می کنیم و برسی می کنیم که برای درمان یا پیشگیری چه کاری می توان انجام داد.

تعریق چشایی شبیه سندرم فری است و این دو اصطلاح اغلب به جای هم استفاده می شوند. تعریق در هنگام غذا خوردن یا بعد از غذا غیر معمول نیست. برای اکثر افراد در هنگام خوردن غذاها و نوشیدنی های تند یا گرم، تعریق صورت ، پوست سر یا گردن رخ می دهد.

در این موارد بدن فرد به طور طبیعی به تحریک افزایش دمای بدن از طریق عرق پاسخ می دهد. این یک واکنش طبیعی است و خطری ایجاد نمی کند.
فرد مبتلا به سندرم فری در غده پارتیروئید مشکل دارند و ممکن است بعد از خوردن هر نوع غذایی روی پوست سر، صورت، گوش و گردن خود عرق کرده و برافروخته شود. با این حال، غذاهایی که باعث ترشح بزاق در افراد می شود به احتمال زیاد باعث واکنش می شود.

به طور معمول فرد در نتیجه جراحی در نزدیگی غده پاروتید دچار سندرم فری می شود، اما با این حال افراد دیگر نیز ممکن است سندرم فری را به دلیل آسیب دیدگی یا بیماری دیگری که غده پاروتید را تحت تاثیر قرار می دهد را تجربه می کنند.

تعریق چشایی می تواند بدون دلیل مشخص یا در نتیجه یک بیماری زمینه ای مانند دیابت یا بیماری پارکینسون رخ دهد. این بیماری ها می توانند به اعصاب دهان آسیب برسانند. وقتی عصب ها آسیب می بینند، ممکن است گیج شوند و باعث تعریق شوند.

بر خلاف سندرم فری، انواع دیگر تعریق چشایی اغلب در دو طرف صورت ایجاد می شود. بر خلاف تعریق منظم به دلیل خوردن غذاهای پرادویه یا گرم، تعریق چشایی باعث می شود که فرد بعد از خوردن غذا، فکر کردن یا حتی صحبت کردن در مورد غذا عرق کند و برافروخته شود.

این تعریق و گرگرفتگی ممکن است در اطراف شقیقه ها، گونه، گردن ، پیشانی، قفسه سینه یا لب ها ایجاد شود. تعریق چسبنده ممکن است باعث پریشانی برخی از افراد شود، زیرا فکر کردن در موردن غذا نیز می تواند واکنش های تعریق را تحریک کند. از آنجا که اغلب یک علت اساسی وجود دارد، فرد باید با پزشک خود صحبت کند تا بفهمد چه چیزی باعث تعریق شده است.

علت تعریق بعد از غذا خوردن

خوردن غذا ممکن است باعث تعریق شود و در بعضی موارد ، صحبت یا فکر کردن در مورد غذا ممکن است باعث تعریق شود. تعریق چشایی با موارد زیر ایجاد می شود:

  • خوردن غذا
  • فکر کردن به غذا
  • صحبت کردن در مورد غذا

سندرم فری با خوردن غذا ایجاد می شود، اما ممکن است حتی هنگام فکر کردن یا صحبت کردن در مورد غذا نیز بروز کند. در یک طرف صورت در ناحیه غده پاروتید آسیب دیده ایجاد می شود.

تعریق چشمی اغلب نتیجه یک بیماری زمینه ای است و برخی از شایع ترین شرایطی که ممکن است باعث تعریق چشایی شود عبارتند از:

  • دیابت
  • عفونت ویروسی که روی صورت تاثیر می گذارد
  • تومور
  • آسیب به صورت

پیشگیری و درمان

پزشکی که سندرم فری را درمان می کند معمولا روی علائم متمرکز است. برای رفع اعصاب آسیب دیده اغلب کارهای کمی می توان انجام داد. روش های جراحی برای جایگزینی پوست آسیب دیده در دسترس است، اما خطرناک است و اغلب به آنها توصیه نمی شود.

پزشک ممکن است داروها و کرم های موضعی را برای جلوگیری از فعالیت نامطلوب سیستم عصبی مانند تعریق تجویز کند. با این حال یک دارو که در درمان عریق همراه با سندرم فری کاملا موفق عمل کرده است بوتاکس است. دارو برای جلوگیری از تعریق در ناحیه آسیب دیده تزریق می شود و حداقل عوارض جانبی در آن وجود دارد.

درمان تعریق چشایی وقتی نتیجه جراحت یا جراحی نباشد، در صورت شناخته شدن، اغلب به درمان بیماری یا اختلال اساسی نیاز دارد. افرادی که شک دارند تعریق چشایی آنها ناشی از یک بیماری زمینه ای است، باید در مورد علائم دیگری که تجربه می کنند با پزشک خود صحبت کنند.

سلب مسئولیت مطالب و مقالات مجله شفا جنبه اطلاع رسانی و آموزش دارد. این مطالب توصیه پزشکی تلقی نمی شود و نباید مطالب را جایگزین مراجعه به پزشک کرد و برای استفاده از آنها لازم است با پزشک مربوطه مشورت کنید.